Öteki’nden beklediğini kendine veriyor musun, öteki’ne sunduğunu kendine sunuyor musun?

Öteki , kendisine ver(e)mediğini senden mi talep ediyor, öteki’nden sana ne yansıyor ?

Kendi merkezinde , kendinle ilişkinde olup bitenin , öteki’yle ilişkilerine ( her tür insan ilişkisi; anne-baba, sevda …) yansıdığını, onlarla etkileştiğini biliyoruz. Bireysel-kolektif alanda dişi-eril, dinamiklerinin hareketliliğini görmek mümkün, iç bütünlüğe yolda, eş zamanlı.

Kendimize anne-baba olabildik mi, olabiliyor muyuz ?

Baba-eril , koruyan, temin eden, disipline eden ( protector, provider ) Anne-dişi , şefkat, sevgi, ilhamla besleyen…Kendimizi koruyup ihtiyaçlarımızı giderebiliyor ve kendimizi disiplin edebiliyor muyuz ?Kendimize şefkat-sevgiyle besliyor, valığımızda yaşam bulmak isteyen’e izin veriyor muyuz ?Kendimize aile olabiliyor muyuz?

Kendini ele alma sorumluluğu ve gücünden kaçınmanın, ilişkilerde bağımlılık, fedailik, görünümleri ve manipülasyona; kendini sevgi-şefkatle sarmalayıp besleme gereğini tanımamanın, ilişkilerde yakınlık kurmaktan korku, kendini ve ötekini olduğu gibi kabul etmeme-yargı-suçlama döngülerine götürdüğünü hatırlamalı.

Ötekine uzanan el , şefkati, korumayı, şifayı, ilhamı, değeri kendimize verişi de taşır, kendiliğinden-doğalında…Dikkat, bunları kendimizden esirgeyerek, kendi varlığımızla, yaşamda durduğumuz yer arasında duyumsamadan, ortak alanda ( bir ilişki-etkileşimin ortaklığında ) yaşamanın, var etmenin güçlüğüne…

-aleminsan

#Kendine iyi bak

20.6.2020