İnsan, eline aldığını kendine benzeten, neyse-ne olabildiyse o kadar kullanan, öyle anlayan; bütün kavram-araçlar’a yerleşir bu; elindeki telefondan ilişkilere…
“Neysek ona benzetiriz” bizden yaşama yansıyanı işaret ettiği gibi, yaşam-deneyim tarafından değiştiriliriz de –şanslıysak- ; yaşam bana-ben yaşama ; yaşamın kendisiyle etkile-ş-imde, ilişkileniriz.
İnsan ilişkileri de yaşamın kendiyle ilişkimizdeki sıkışmaların hem yansıması ve hem genişleme potansiyelinin aracısı;Yaşam ilgi ve ilişkilerle örülü iken…
-Bağtohum-
İlişki iki kişi ister, iki’ nin bebeği, orta-k işidir; serpilip büyüyen yada erken doğumdan, belki bakımsızlıktan kaybedilen…
İki insan arasına düştü mü tohum, duygunun can suyuyla, eylemin eliyle sessizce büyür; ilişki toprağının bağrında.
Sessizlik, tohuma yönelik “eylememek” ( suyu verilmedi mi ) olduğunda ama, katığı verilmeyen potansiyel bağtohum yetersiz beslenmeden vakitsiz ölebilir.
Toprak, bereketiyle hâlâ orada oysa,
toprak, kader…
Emek ?
-Seçim-
Bir bebek var mı büyürken zorluk yaşa(t)masın?
Anne babanın kararlılığı zorluğun meydan okumasından büyüktür de bebek büyütülür; sevginin kararlılık ve istekle iç içe geçtiği yer; “bebek yaşasın”.
Bir #ilişki yoktur ki fikir-karakter farklılığı, çatışma içermesin. Büyümenin sancıları yada …Kişinin soracağı yer gelir ; bunun için çabalamaya değer mi , bu potansiyel-tohum yaşatılacak mı, ölüme terk mi edilecek ?
İlişki denilen bağtohum, insanı kendi emek-istek-değer sorgularıyla böylece yüzleştirir ( deneyimin kişiye etkisi) ; kişi, kendi cevaplarıyla şekillenen deneyim-ilişkiye etkide de bulunur; tohum ölür yada büyütülür.
“Sürekli mutlu” beklentisi kuran ve kırılan, yaşam-bütünün ritmine kulak kabartmalı;
toz toprak içindedir,
ilişkilerin ayakları
…
Gökyüzü gri
toprak sessiz
ve hayatta
22.8.2020
Alev Arin
#bağtohum