Armut dertleşiyordu elmayla; “şu virüs çıktı beri hopluyorum oturduğum yerde.”
Elma: Al benden de o kadar, önceden de var mıydı bu his ?
Armut: Çocukken clementine izliyordum, o zaman da tuvalete gidemez olduydum
Elma: Ben de izliyodum, geçen gece malmoth u gördüm rüyamda
Armut:🤔
Elma: İşte hissettiklerimiz, sadece virüse verilen tepki değil, geçmiş deneyimlerimizden gelenleri de yansıtıyor, tohumdan meyveye gelişimiz gibi. Misâl, biz gibi clementine izlemişler, daha çok hopluyor, olabilir, armutcuğum
Armut: Hopluyorum, kaçıyorum, savaşıyorum, bazen de öööyle armut gibi duruyorum
Elma: Donma da var savaş -kaç tan başka… Anlatırım, sonra
Armut: Armutun donmuşu yenir mi, ne yapalım, peki ?
Elma: Meraklı olalım hislerimize, ‘neden nereden’ ? Kendilerinden kaçmak, dikkati dağıtmak yerine durabilmeliyiz hissiyatımızla, bir miktar…
Armut: Ne kadar ?
Elma: Yarayı görene kadar, orada bi hüzünlü neş’e var…
Hatırla, geldiğimiz ağacı ; yaralandığında yaranın kenarlarında nasır dokusu oluşturuyor, yaranın açıklığını kapatıyor, büyümeye devam ediyordu, nasıl olsa…
Alev_28.1.2021
#misâl
#psikoloji