“Güzellik ölümcüldür.
Işık, sadece karanlığın sarmallarında bilinebilir.
Güzelliğin hakikati, içten içe – ayrılmaz biçimde çirkinlikle bağlantılıdır.
Birlikte, güzelliğin yasak, gizli dünyasına girelim.
Gorgonlu groteski sevmezseniz, gözlerinizi koruyun ve geri çekilin. Yoksa taşa dönüşebilirsiniz.
Ama, bu acımasız şeytana tanık olabilirseniz, o zaman içecek bir “nektar” var. Çünkü hiçbir şey , her şeyin kutsalından daha ölümcül değil. Onun adı , “güzellik”
**
Medusa efsanesi, ölüm, şiddet, tehlike ve dönüşüm temalarıyla Akrep doğasıyla bağlantı taşır. Yazı, Medusa mitini , psikolojik yönleriyle ele almaktadır.
**
Öfke geliştirmek , içinde, kendine kilitli kalmanın bir boyutu olarak, başka bir olanağı görmemizi engeller ve sonucunda hapishanemize dönüşür.
Medusa miti, bir yönüyle , hareket imkansızlığının yarattığı öfkenin görünür yıkımıdır, Psişe’ nin ilerlemeyi mümkün kılan, gelişmiş süreçlerine ulaşımı engelleyen, psikolojik olarak nefret ve kine karşılık gelen bir çeşit paralize ( felç ) olmayı da içerir.
Elbette Medusa, dışındaki dünya tarafından yaralanmış ve ihanete uğramıştı .
Diğer yandan, biliyoruz ki, dışarıdaki dünya, boyutumuzun sadece bir yönüdür, dolayısıyla miti, içerisi- dışarısı etkileşimi açısından ve dönüşümsel bakışla ele almak önemlidir.
**
Medusa, Athena ( Minera)nın tapınağında hizmet etmekte olan, güzel, hayat dolu bir bakiredir.( Virgin)
Bir gün, Poseidon ( Neptün ) tarafından tecavüze uğrar. Panik içinde Athena’ya koşar, ancak Athena Medusa’yı , tapınağının kutsallığını ihlal ettiği için ,öfkeyle bir Gorgona dönüştürür. Sonrasında , Medusa Perseus tarafından başı kesilerek öldürülür. Athena’nın zırhına taktığı Medusa’nın başı, baş kötü ruhları uzaklaştırmak için ve askerlerin zırhında kullanılır. ( Bugün özellikle Versace tasarımlarında Medusa sembolizmini görülebilir. )
**
Athena, babası Zeus tan miras aldığı logos u uygulayan mantıklı bir Tanrıçaydı. Babasının başından, yetişkin olarak doğmuştu , annesi ve çocukluğu olmamıştı. Yumuşaklık ve şefkat içermeyen bir sertlik göstermesi şaşırtıcı değil.
Dolayısıyla , mantık ve yasayla belirlenmiş sınırlarının aşılmamasını bekleyen Athena’nın, Medusa’nın, tecavüzden sonra hissettiklerine dair empati ve hassasiyet yokluğunu görebiliyoruz.
Athena , neyin adil olduğunu , neyin olmadığını, genellikle zorunlu ve istisnasız olarak tayin edendi.
Poseidon’un tecavüzü ve sonrası, Medusa’nın bilinci dışında olandı, ancak mitler bize her zaman, trajik bir vizyon ve acımasız olaylarla hatırlatır ki, Hades’in saltanatıyla, hazırlıksız, bir rituel , bir refakatçi olmadan karşılaşmak mümkün değil. Zira bu durumda , risk daha belirgin hale gelir. ( Inhanna – gökler tanrıçası – kız kardeşinin Ereshkigal cehennem krallığına gerekli hazırlıklarla girmediği için ölüm cezasına çarptırılmıştır)
Bunu, ruhsalın bir kanunu olarak yorumlayabiliriz; sonuçların kabul edilmesi için yetkilendirme ve tam kabulün gerekliliği…Zira,sonuçların ortaya çıkması ve bir ödeme yapılması gerekecektir.
**
Athena , Medusa nın super egosunu somutlaştıran ve bir yasayı temsil eden , olgun ve sansürleyen parçayı , anlaşılması kolay olmayan ama hepimizin içinde bulunan yargılayan ve dalgalanan her içgüdü ve tutkuyu cezalandırmaya hazır olan tarafı da temsil eder .
Dahası, efsanede, masumiyet koşulu, kaçınılmaz olarak, bir” ihlalle” ilişkilenmiş gibi görünmekte.
Akrep burcunu işaret eden efsaneler, bize , sınırların er yada geç geçilmesi gerektiğini, ancak bunu yaparken bekareti (virginity ) kaybetme riskini kabul etmek gerektiği – anlatır. Bir bedel ödemeden, bütünlüğü korumak , çoğu zaman mümkün değildir.
Akrep bize, sahte naifliği ve güçsüzlük ve ölümsüzlük yanılsamalarını bırakması gereken bir Ben in varlığını hatırlatır. Ben, karanlığıyla karşılaşmak zorundadır ve o karanlığı tanımak istemeyebilir , zira o güne kadar besleyip büyüttüğü imajdan uzak düşmektedir.
Kendisini “virgin-bakire ” tarafıyla tanıyan Medusa, önce Poseidon’dan , sonra Athena dan çifte ihanet/darbe almış. Psikolojik olarak mit bize , içgüdülerin saltanatına ait olan kaos, düzensizlik ve her şeyin, içimizde özellikle de “kararlarımızla eylemlerimize geçmediğimiz zamanlarda” bizi pusuya düşürmeye hazır beklediğini hatırlatır. Vicdan, psişe nin içeriklerini kabul edemediğinde, o içerikler tarafından bunalma tehlikesiyle karşılaşırız; Super ego, kabul edilemez olanı kabul etmemeye devam edecektir ve yapılmış olan hatalı hareketleri , umutsuzca bilinçaltına atmaya çalışacaktır. Aynı anda, “Ben” , zarar görmemiş, sağlam bir maskeyi sürdürmeye çalışır.
Bu noktada “Ben”, vicdanın sınırlarının ötesinde tutulabilecek dürtüleri örtmek ve firar etmek için kullanılan maskeler tarafından gizlenmektedir . Bu olduğu zaman , sınırlar fazla katıdır ancak yine de geçilebilir, karanlığın hüküm sürdüğü alanlardaki enerjiler tarafından her an ortadan kaldırılabilir, süpürülebilir.
Dolayısıyla, efsane, belki de , bilinçdışının da sonuçlarının olduğunu ve sadece kabulün, dönüşümü ve bununla birlikte günah/ suçtan temizlenmeyi mümkün kıldığını söylemeyi de ister.
Belki de Medusa, ilkel ve cinsel tarafını kabulden fersah fersah uzaktı ve dolayısıyla bir bakıma , kendi Super egosu ( bir tezahürü olarak , Athena eliyle ) tarafından karanlığa mahkum edildi; kendi super egosu , içindeki ilkeli (?), canavar olarak görmekteydi.
Bir bataklıkta yaşayan, kendisine meydan okuyanı bakışıyla taşa dönüştürebilen , saç yerine yılanlı Gorgonun görüntüsü, Medusa’nın , kendi enerjisi ve canlı tarafını kabul etmediği her gün içinde biriken öfke ve ihanetin temsili, pekala, olabilir.
**
Efsane, doğamızın karanlık taraflarına saygı duymadığımızda, onları görmediğimizde, onurlandırmadığımızda , olabileceklere dair gösterdikleriyle , bize belirli bir noktada , bu yolculuğun empoze ettiği, kaybı kabul ederek bataklığa inmenin gerekli olacağını anlatır.
Sonra , mucize gerçekleşecektir.
Kaybedilmesi gereken yanılsamalar acı ve üzüntü ile akarken, yeni bir bütünlüğün içinde – ki karanlık ve aydınlığın birbirinden rahatsız olmadan durabildiği- büyük ve kârlı bir değişim vaat eden yeni bir bilinç doğabilir.
Psk. Alev A.Topçu
22.9.2018
Kaynakça: mitolojivesembolizm.com