Öfkeyle söylemek-davranmak , bir durumdaki haklılığımızdan ayrı konu…
Bir ayırt edelim.
Haklı olmak, kırıp dökme ‘davranış’ ını haklı kılmıyor, öfke ile ‘davranmak’, haklı olmanın doğal sonucu değil.
Öfke denilen, nasıl ifade edileceği, neye dönüşeceği kişiye bağlı duygu, içeride bir işleme tabi tutulmalı, dışarıya salınmadan evvel.
İşlenmemiş-çiğ öfkenin içerden dışarıya çıkışı, hedeften şaşmayı da içerir; muhatap o anda, orta yerde duran sorun mu, karşımızdaki kişi mi, bir tutum-davranış paternimiz mi?
İş, sorunu birlikte çözme, uzlaşma sağlamaya geldiğinde, yükselen öfke ile geldiği gibi davranmak yerine, soruna ve olası çözümlere odaklanmak önerilir.
Misal, sorun, sınırların ihlali ise, sınırlar sağlamlaştırılabilir, ifade edilmemiş beklentiler dile getirilebilir.
Kendimizle kendimiz arasındaki yansır da;
ilişki-insanlar elinden ayna’lanır ya,
kendini bilmece…
11.10.2020
A.Arin T.