Önce ben anlatayım sen dinle, sonra yine ben anlatayım, dedim…
Miyav dedi…
-*-
Kimse kimseyi dinlemiyor deniyorsa, herkesin kendini anla(t) maya ihtiyacı var…
Bir başka deyişle, kendini duymaya çaba baskın henüz, ötekini duymaya alan açılamıyor.
Cilalı ‘ben’ devrinde bu tablo eğreti durmuyor mu?
Çok özelsin, çok bir(ş)eysin’i ateş leyenler , detayları çalışmamış gibiler, ama kazara ama kasıtla…
Birbirini ve kendini duy(a)mayan Ben adacıklarının bağlantısını ne kuracak?
Aralarında paydaş ne var?
“Öteki, benlik için bir sınır değil, onun bir koşuludur” diyor Rita Felski, Edebiyat Ne İşe Yarar’ da.
Kişi, ben’ine sahip çıkmakla, ötekiyle bağ kurmak ihtiyacını bir arada karşılayabileceğini düşünebiliyor mu?
Ben ile biz bıçakla keser gibi ayrılamıyorsa, bunlar birbiriyle nasıl etkileşiyor, birbirini nasıl şekillendiriyor, birbirine nasıl yuva ve köprü oluyorlar?
Sorularımız var
Miyav miyav …
#dinle
22.9.2021 Alev