“ Çocukken kendimi yalnız hissederdim, hâlâ öyle, çünkü çoğu insanın bilmediği, çoğunun da bilmek istemediği şeyleri biliyorum ve dokunmak zorundayım.
… Yalnızlık etrafında hiç kimseye sahip olmamasından değil, kendin için önemli görünen şeyleri iletememekten ya da başkalarına kabul edilemez gelen görüşleri kendine saklamaktan gelir. Yalnızlık, ilk rüya deneyimleriyle başladı ve bilinçdışıyla çalıştığım zaman doruğuna ulaştı.
…
Ancak yalnızlık, arkadaşlığa zarar vermez, çünkü hiç kimse, arkadaşlığa, yalnız bir insandan daha duyarlı değildir ve arkadaşlık-birliktelik, her birey kendi bireyselliğini hatırladığında ve kendini başkalarıyla özdeşleştirmediğinde gelişir.”
Carl G. Jung, ” Memories, Dreams, ve Reflections”
“Kişi yükseldikçe, daha derine çekilir. Evrim, gittikçe daha göksel bir cennete değil, daha derin ve daha derinlere doğru hareket eder. Her evrimsel döngü, cennet ve yeryüzünün sonunda karşılaştığı yere, merkeze doğru kapanır. Arayan, ışığı gördükçe, karanlığın üzerindeki örtüyü de açar.” Satprem
“Tek başımıza, yalnız kalmalıyız, o kadar yalnız kalmayız ki, en içteki benliğimize geri çekilmeliyiz. Bu, acı çekmenin bir yoludur. Ama sonra yalnızlığımızın üstesinden geliriz, artık yalnız değiliz, çünkü en içteki özümüzün ruh olduğunu, onun Yaradan, görünmez olduğunu buluruz. Ve aniden kendimizi dünyanın tam ortasında buluruz, ancak artık çeşitliliğinden etkilenmeyiz, en içteki ruh, bütünle bir olduğumuzu bilir.”
– Hermann Hesse
“ Ama bilge insan kendini yalnız hissetmez. Bilgelik onu hayata yakın kılar, dünyanın kalbine taşır. Ki bir aptal için bu mümkün değildir. Uzaya bakan bilge adam bir boşluk görmez; gördüğü, yaşam, hakikat ve yasa ile dolu bir alandır. ”
Manly P. Hall
“En kötü yalnızlık, kendinle rahat olmamaktır.”
Mark Twain
“Yalnızlık, alınyazısının insanı kendi kendisine ulaştırmak için başvurduğu bir yoldur. “
Hermann Hesse
Çeviri- Derleme: Psk. Alev A.Topçu
Kaynak : veilofreality.com/ lonelinessonthepath